Ik vroeg mij af waarom we als mens en als organisatie zo weinig open staan voor ontwikkeling en vernieuwing. Besluiten in organisaties worden namelijk veelal in het onzichtbare deel van de ijsberg genomen. Dat is ook de plek waar ontwikkeling en vernieuwing plaatsvinden. Maar als we dat weten, waarom sturen we dan nog altijd op het zichtbare deel van de ijsberg? In mijn boek beschrijf ik vanuit mijn eigen ervaringen, met behulp van een theoretisch kader en interviews met diverse experts in hun vakgebied, de noodzaak om je als mens, organisatie of gebied te ontwikkelen en te vernieuwen. Ik beschrijf ook het hoe en waarom van weerstand die je als gevolg hiervan krijgt en de wijze waarop je aan dit proces sturing kunt geven om je uiteindelijk in deze tijd succesvol te ontwikkelen. 

Mijn ervaring heb ik recent gebundeld in mijn boek “Help ik moet me ontwikkelen’; het grote ingrediëntenboek voor vernieuwing in organisaties”. Een tikje activistisch en moralistisch maar ik ben vooral een betrokken burger bij de samenleving, met visie en kennis van zaken in mijn vakgebied. Ik beschrijft in “Help, ik moet me ontwikkelen”, vanuit inzichten in de sociologie, psychologie en economie, dat je vanuit je eigen identiteit met ‘betrouwbare partners’ samen moet werken. Je staat in deze samenleving tenslotte niet alleen, want iedereen is in principe afhankelijk van elkaar. 

Ik ben concept- en organisatieontwikkelaar en adviseur op het gebied van stads- en gebiedsontwikkeling binnen de sectoren overheid, cultuur, citymanagement/toerisme, sport en evenementen. 

Vanaf 2006 werk ik als zelfstandig adviseur bij diverse opdrachtgevers en ontwikkel ik vanuit mijn eigen bedrijf innovatieve concepten die ik in concrete projecten en businessplannen vertaal.